ตอนที่ 5
ตอนที่ 5แมวมีเจ้าของ
“ มีอะไรหรอ "
“ ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกเหมือนใครบางคนกำลังมองอยู่น่ะ "
“ แล้วทำไมพี่สาวแต่งตัวแบบนี้ล่ะ "
“ ความลับทางราชการน่ะ "
“ ฟังดูยิ่งใหญ่จังเลยนะ "
“ นายต้องเก็บเรื่องที่ฉันเป็นตำรวจหญิงไว้เป็นความลับนะ "
แซมพยักหน้ารับอย่างจริงจัง
“ พี่ไม่เคยอยู่วิทยาลัยชายล้วน จะทำอะไรก็ระวังด้วยนะครับ "
ฉันแยกออกมาจากแซมก่อนจะเดินกลับขึ้นไปบนตึกเรียนแค่ทว่าระหว่างทางฉันได้ยินเสียงกระซิบกระซานกันอยู่แถวๆนั้น จึงโผล่หน้าไปดู แล้วพบกับชายหนุ่มผู้มีเรือนผมสีทอง เพียงมองแค่แวบเดียวก็รู้เลยว่าเป็นบุคคลอันตรายหมายเลย 1 ไคน์ และคนที่ยืนคุยกับเขาด้วยใบหน้าเคร่งเครียดไม่แพ้กันคือ คุณระเบียบ?
“ เดี๋ยวก่อนครับ "
ไคน์ยกมือขึ้นห้ามคุณระเบียบที่กำลังจะกระซิบบอกอะไรบางอย่าง ก่อนเหลือบสายตามาทางฉันที่ยืนอยู่
“ รู้สึกเหมือนจะมีพวกสอดรู้อยู่แถวนี้ "
ตึก
ตึก
ตึก
เสียงฝีเท้าของไคน์ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่หน้าประตูห้องเก็บของที่ฉันซ่อนตัวอยู่
“ ใครอยู่ในนั้น ออกมาซะดีๆ ฉันจะนับหนึ่งถึงสามถ้ายังไม่ออกมาอย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน "
“ หนึ่ง "
มือหนาของไคน์ค่อยๆเอื้อมมาที่ลูกบิดประตู
“ สอง "
ฉันรู้สึกราวกับว่าอยู่ในหนังสยองขวัญที่ฆาตกรโรคจิตกำลังไล่ล่านางเอง
“ สาม!! "
ฉันหลับตาปี๋ หลังจากสิ้นเสียงนับสามของไคน์ ทุกอย่างเงียบและนิ่งสงบ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะเห็น ชาร์น? ผ่านช่องแคบๆของประตูที่ถูกเปิดออก ทำไมเขามาอยู่ที่นี่
“ นายเองหรอ "
ไคน์ถามเมื่อเห็นชาร์นทิ้งบุหรี่ในมือตัวเองลงพื้น
“ ชาร์น! เธอไม่มีสิทธิ์สูบบุหรี่ในวิทยาลัยนะ "
คุณระเบียบทำสีหน้าโกรธเมื่อเห็นลูกศิษย์ตนเองทำผิดกฎก่อนจะกล่าวซ้ำ
“ เธอมาทำอะไรแถวนี้ ทำไมไม่เข้าเรียน "
“ สูบบุหรี่...ครับ "
“ เธอกล้าพูดแบบนี้กับอาจารย์หรอ!? "
“ แน่ใจนะว่าทำแค่นั้น "
ไคน์พูดแทรกคุณระเบียบออกไป พร้อมจ้องมองผู้ต้องสงสัยหมายเลขสองของฉันอย่างไม่กระพริบ
“ แล้วนายคิดว่าฉันจะทำอะไรมากกว่านี้ "
ไคน์ไม่ตอบคำถามของวิกเตอร์ได้ยิ้มมุมปากออกมาเบาๆ ก่อนจะพูดว่า
“ ฉันได้กลิ่นแมวตัวเมีย "
“ … "
“ แต่คิดว่ามันคงจะเป็นแมวของนาย "
“ ดูแลให้ดีล่ะ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน "
ชาร์นยืนนิ่งไม่มีท่าทีโต้กลับแม้แต่น้อยจนกระทั่งทั้งสองคนเดินออกไป
“ ผมเตือนอาจารย์แล้วว่าอย่ายุ่งกับเรื่องคนอื่น "
“ … "
“ เสื้ออาจารย์เลอะ "
ฉันพุ่งสังเกตห้องเก็บของที่ฉันหลบอยู่มีทั้งฝุ่นและหยากไย่มากมายเต็มไปหมด
“ ช..ชาร์น นายพอมีเสื้อให้อาจารย์เปลี่ยนมั้ย "
“ นั่นไม่เกี่ยวกับผม "
เขาพูดจบแล้วเดินจากไป ปล่อยฉันทิ้งไว้ในห้องเก็บของสกปรกๆ
“ พึ่บ "
ฉันมองไปตามเสียงเห็นใครบางคนเอาชุดกีฬาของวิทยาลัยมาวางไว้หน้าห้อง ฉันไม่รอช้าค่อยๆหยิบชุดมาดูก่อนจะเห็นชื่อ ชาร์น ปักอยู่ด้านหลัง ทำไมหมอนี่ถึงช่วยฉันล่ะ?