ตอนที่ 4
ตอนที่ 4ผู้ต้องสงสัยหมายเลข 4
เช้าวันต่อมา…
เนื่องจากผู้ต้องสงสัยหมายเลยสี่คืออดัมและอยู่คนละห้องกับอีกสามคนฉันจึงเริ่มจากการสืบรอยเขาเป็นคนแรก แต่ว่า..ฉันจะหลอกล่อเด็กฉลาดแบบนั้นยังไงดีล่ะ ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับมองดูหนุ่มน้อยสวมแว่นกรอบเงินที่กำลังตั้งใจอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุด
“ สวัสดี นายชื่ออดัมใช่มั้ย "
“ สวัสดีครับอาจารย์อีฟ "
เขาพูดพร้อมลูกขึ้นไหว้ฉัน
“ หืม? เธอรู้จักอาจารย์ด้วยหรอ "
“ แน่นอนครับ เพื่อนๆเล่าให้ฟังว่าครูสอนสนุกมาก "
“ อาจารย์เองก็ได้ยินชื่อเสียงเธอมามากพอสมควรเหมือนกัน "
ฉันพูดพรางนั่งลงตรงข้ามเขา
“ ขอบคุณครับ "
เขากล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้มแสนอ่อนโยน "
“ เธอได้ดูข่าวเกี่ยวกับระเบิดเวลาบ้างรึป่าว "
นี่ถามแบบอ้อมๆแล้วนะ
“ ครับ? "
เขาเอียงคอมองฉันด้วยท่าทีแปลกใจเหมือนลูกแมวขี้สงสัย
“ คือช่วงนี้อาจารย์เห็นข่าวในโทรทัศน์น่ะ อาจารย์คิดว่าคนเก่งแบบเธอน่าจะรู้อะไรบ้าง "
“ อ้อ..หรอครับ โดยปกติแล้วกลไกระเบิดแต่ละชนิดไม่เหมือนกันครับ ไว้ถ้าครูอยากศึกษาผมจะหาหนังสือมาให้นะครับ "
“ แล้วเธอรู้จักกี่ชนิดละ "
“ อืม..ผมรู้จักไม่กี่ชนิดหรอกครับ "
“ ขอบคุณนะอดัม "
“ ยินดีเสมอครับ "
เขาลุกขึ้นโค้งตัวให้ฉันเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป
“ อุ๊ย! "
ฉันแทบสะดุ้งเมื่อเห็นชาร์นยืนกอดอกพิงกำแพงมองฉันด้วยสายตาที่เดาทางไม่ออก
“ ปกติเธอชอบจับผิดคนอื่นรึไง "
“ ผมก็ยืนอยู่เฉยๆนะ "
“ ว่าแต่เธอมาทำอะไรที่นี่ "
“ แล้วทำไมผมต้องบอกอาจารย์ด้วยละ "
ทำไมเด็กสมัยนี้ถึงได้กวนประสาทขนาดนี้กันนะ จ๊ะว่าไปมันบังเอิญเดินไปมั้ยที่เขาจะมาปรากฏตัวอยู่ทุกที่ที่ฉันอยู่เนี่ย
“ ชาร์น นายเป็น..ผู้ชายเต็มตัวรึป่าว "
“ วางใจเถอะ ปกติผมไม่ชอบผู้ชายที่ใช้เครื่องสำอางอยู่แล้ว "
เขาพูดจบแล้วเดินเข้าห้องสมุด แต่ที่บอกว่าไม่ชอบผู้ชายใช้เครื่องสำอางเนี่ย หรือว่าจะชอบผู้ชายไม่ใช้เครื่องสำอางมากกว่ากันนะ "
“ คุณสายสืบอีฟ? "
ฉันสะดุ้งเฮือกกับเสียงที่ดังมาจากด้านหลัง สายสืบงั้นหรอ? เขาเป็นใคร คนรู้จักฉันหรอ เมื่อรับรู้ได้ว่าต้นเสียงกำลังเดินเข้ามาใกล้ฉันจึงรีบเดินหนีทันที จะให้ความแตกไม่ได้
“ หยุดเถอะนะ พี่อีฟอย่าหนีให้เหนื่อยเปล่าเลย นี่ผมเองไง แซม เพื่อนข้างบ้านสุดน่ารักของพี่ "
แซมพูดพรางกระโดดขึ้นขี่คอฉัน
“ มะ..มันหนักนะ "
“ คร้าบๆ ลงแล้วๆ "
“ ว่าแต่ นายมาทำอะไรที่นี่ "
“ ผมมาแข่งกีฬาครับ "
“ ว้าว แซมมี่ของฉันเป็นนักกีฬาด้วยหรอเนี่ย "
“ ผมเท่ใช่มั้ยล่ะ ไหนกำลังใจให้ผมล่ะครับ "
เขาพูดพรางชี้ที่ปากของตัวเอง
“ นายอยากโดนชกวันหรอ? "
“ ชกด้วยปากได้มั้ยละครับ "
สิ้นเสียงพูดจบของแซม ฉันเห็นเงาอะไรบางอย่างเหมือนใครบางคนอยู่บนอาคารเรียนชั้นสาม หรือว่าจะเป็น..