ตอนที่ 6
ตอนที่ 6ผู้ต้องสงสัยหมายเลข 1
หลังจากหยิบชุดมาแล้วฉันตรงดิ่งไปยังอาคารสระว่ายน้ำ โชคดีหน่อยที่ตอนนี้อาคารปิดอยู่จึงยังไม่มีคน ฉันหอบเสื้อของชาร์นเข้าไปยังห้องอาบน้ำลึกสุดด้านใน ภาพในกระจกสะท้อนสภาพฉันที่สกปรกเลอะเทอะไปหมดไหนจะวิกผมที่เต็มไปด้วยหยากไย่ก่อนฉันจะถอดมันและแกะผมออกมาปัด แล้วเปิดน้ำชำระล้างร่างกายที่เลอะออกก่อนจะเปลี่ยนชุด ไม่นานนักเสียงฝีเท้าของคนคู่หนึ่งเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดอยู่ตรงตู้ล็อคเกอร์ใส่ของตรงข้ามกับฉัน
“ เหี้_ไรวะเนี่ย! ของที่สั่งซื้อจากต่างประเทศก็ถูกยึดไปได้ "
“ เราจะทำไงกันต่อดีวะ ถ้าช้าว่านี้จะไม่ทันเอานะเว้ย "
“ เดี๋ยวกูจะลองโทรถามทางนั้นอีกทีว่ายังมีของอีกมั้ย "
ฉันเงี่ยหูฟังการสนทนาของผู้มาเยือนใหม่ทั้งสอง และจดจำเจ้าของเสียงได้ในทันทีว่าเป็น ชาร์ค และเพื่อนของเขา กลไกที่เขาว่ามันคืออะไรกันแน่ ฉันรีบหยิบชุดของชาร์ตมาใส่ ก่อนจะเงี่ยหูฟังทั้งสองคุยกันผ่านตู้ล็อคเกอร์
“ ยังไงก็เหอะ เราต้องได้ของก่อนถึงวันครบรอบสถาปนาวิทยาลัย "
นั่นวันที่จะถูกวางระเบิดหนิ!? คำพูดของชาร์คทำฉันหูผึ่ง
“ ทำไมมีเสียงน้ำไหลลงท่อวะชาร์ค "
“ เห้ย! มีใครอยู่หรอวะ "
ฉันสะดุ้งโหยงเมื่อชาร์คเอ่ยปากถาม จนเผลอทำเครื่องสำอางตกเสียงดัง
“ ทำไมถามไม่ตอบวะ "
ฉันก้มเก็บเครื่องสำอางและดึงสติตัวเอง ก่อนจะคิดหาทางออกจากที่นี่ จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าฉันเป็นผู้หญิงไม่งั้นงานนี้ต้องพังแน่ๆ
ตึก
ตึก
เสียงฝีเท้าของทั้งคู่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทางออกจากห้องนี้มีแค่ทางที่ฉันเข้ามา เพราะงั้นทางเดียวที่ฉันจะหลบไปได้คือวิ่งสวนพวกมันออกไป พอคิดได้ดังนั้น
หนึ่ง สอง !! ฉันนับจนจบและรีบวิ่งชนไหล่ชาร์คออกไปจนถึงหน้าประตู เย้~ รอดแล้วทีนี้ก็ต้องหนีให้พ้น
“ เห้ย หยุดก่อน! "
“ พึ่บ "
“ โอ้ย "
ฉันเดินเซทันทีที่วิ่งชนอะไรบางอย่าง
“ พวกแกมีปัญหาอะไรกับแฟนฉัน "
เสียงทุ้มแทรกดังขึ้นมา ก่อนเขาจะกอดคอฉันและดึงฉันเข้าหาตัวเอง
“ เด็กแกจริงๆหรอ ไคน์ "
“ ไงที่รัก อย่าไปแอบในที่สกปรกๆแบบนั้นอีกล่ะ "
เขาว่าพรางยืนมือมาปัดผมฉันก่อนจะรีบยัดวิกผมและเสื้อผ้าที่ฉันกอดไว้เข้ากระเป๋าสะพายของเขาแล้วยัดใส่มือฉัน
“ แกสนใจผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่วะไคน์ "
เขาถามเหมือนกับว่าชาร์คเป็นเกย์?
“ นั่นดิ กูไม่เห็นเคยรู้เรื่องเลย "
ชาร์คกับดิวมองไคน์อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“ เรื่องนี้ค่อยคุยทีหลัง อย่าบอกใครล่ะ "
เขาพูดจบแล้วทำเนียนโอบไหล่ฉันเดินออกจากห้องอาบน้ำ น่าแปลกที่สองคนนี้ดูเกรงใจไคน์ผิดปกติ
“ ปล่อยฉัน ไอ้โรคจิต "
เขาบีบต้นแขนฉันแน่นขึ้นเมื่อเห็นท่าทีขัดขืน
“ อย่าดิ้นสิ "
“ นายก็ปล่อยสิ "
เราคุยกันได้ไม่นานนักก่อนที่ฉันจะเห็นชาร์คกับดิวเดินตามออกมา
“ เพื่อนนายมานู้นแล้ว "
ฉันใช้จังหวะที่ไคน์หันไปมองชาร์คกับดิวกระทืบเท้าเขาแล้วรีบวิ่งออกมา ขึ้นรถตัวเองขับกลับไปยังหอพัก
หอพัก
ฉันส่งไฟล์ข้อมูลใหม่ที่ได้รับมาวันนี้ให้กับหัวหน้าที่โทรตามจิกยิกๆๆ
เกี่ยวกับความคืบหน้าของคดี
ชาร์ค ถูกเลื่อนให้เป็นผู้ต้องสงสัยหมายเลข 1 โดยมีเพื่อนชื่อ ดิว เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดเนื่องจากพวกเขาได้สั่งซื้อกลไกอะไรบางอย่างที่ต้องใช้ในวันสถาปนาวิทยาลัย โดยต้องเป็นอุปกรณ์ที่ผิดกฎหมายถึงได้โดนตำรวจยึดไปอีกทั้งอุปกรณ์นี้ยังไม่ได้หาซื้อง่ายๆในประเทศอีกด้วย รวมถึงเขายังไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูคนนอกอีกด้วย
ผู้ต้องสงสัยหมายเลข 2 ไคน์ เขาเป็นคนน่ากลัวอย่างเปิดเผย และดูท่าว่าชาร์คกับดิวจะเกรงกลัวเขา และที่สำคัญเขายังมีความลับบางอย่างกับคุณระเบียบผู้ที่เป็นถึงอาจารย์ของวิทยาลัยแห่งนี้
ผู้ต้องสงสัยหมายเลข 3 อดัม เขาเป็นคนสุภาพ เก่งและฉลาดอีกทั้งยังมีความรู้เรื่องระเบิดอยู่บ้าง แต่เพราะความสมบูรณ์แบบนี่แหละที่ทำให้เขาดูเป็นคนร้ายลึก
ส่วนคนสุดท้าย..
ชาร์น ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกจนถึงตอนนี้ฉันยังไม่เห็นวี่แววว่าเขาจะเป็นคนร้ายเลยสักนิด แต่เขาก็อาจจะรู้เรื่องนี้ไม่ใช่น้อย